IDEM Rotterdam zoekt in verband met ziektevervanging een ervaren tekstredacteur die direct aan de slag kan. Je houdt je bezig met het schrijven van nieuwsbrieven, artikelen voor de website en teksten voor sociale media. Ook het redigeren van teksten door collega’s behoort tot je taken. Je hebt affiniteit met onze thema’s: integratie, gelijke behandeling, emancipatie van vrouwen en mannen en lhbt-emancipatie. Ook zzp’ers nodigen we uit om te solliciteren.
Het nieuwe stadsbestuur met VVD, GroenLinks, D66, PvdA, CDA en CU-SGP heeft deze week het collegeakkoord gepresenteerd met de titel ‘Nieuwe energie voor Rotterdam’. Wat staat daar in over de IDEM-thema’s integratie, discriminatie, vrouw/man-emancipatie en lhbti-emancipatie? We zetten de belangrijkste ambities en plannen op een rij.
De IDEM-thema’s krijgen de meeste aandacht in het vierde hoofdstuk van het coalitieakkoord, getiteld ‘Iedereen doet mee. Eerlijke kansen en vrijheid, taal, werk, emancipatie en integratie’. Het nieuwe college streeft ernaar dat in Rotterdam afkomst, huidskleur, seksualiteit of levensovertuiging er niet toe doen voor de kansen die iemand heeft in het leven.
Het college schrijft in het coalitieakkoord dat er samen met organisaties in de stad een nieuwe emancipatieagenda ontwikkeld zal worden. De IDEM-thema’s komen op deze agenda terug met de onderwerpen anti-discriminatie, homo- en vrouwenemancipatie en diversiteit. In het coalitieakkoord wordt aan een aantal thema’s al concrete aandacht besteed. Hieronder worden de plannen van het college per thema kort besproken.
De nieuwe wethouder die verantwoordelijk is voor de portefeuille Integratie en Samenleving is Bert Wijbenga (VVD). Onderwijs is belegd bij Said Kasmi (D66) en Jeugd/Jeugdhulp en Taal bij Judith Bokhove (GroenLinks). Richard Moti (PvdA) is verantwoordelijk voor Werk en Inkomen en Michiel Grauss (CU-SGP) voor Armoede- en Schuldenbestrijding.
Het college heeft de ambitie om discriminatie effectief aan te pakken, de ‘intolerantie van de Rotterdamse samenleving’ fors te doen afnemen en ervoor te zorgen dat iedereen in Rotterdam eerlijke kansen op werk heeft. In samenwerking met IDEM Rotterdam en RADAR wordt gewerkt aan het vergroten van de meldingsbereidheid wanneer sprake is van discriminatie.
De aanpak van arbeidsmarktdiscriminatie blijft de komende jaren een speerpunt. Het college werkt aan meer bewustzijn op het gebied van arbeidsmarktdiscriminatie, onder andere via het Rotterdamse platform tegen arbeidsmarktdiscriminatie 010inclusief, en doet geen zaken met discriminerende werkgevers. Verder investeert de gemeente in de eigen werving en selectie, zodat het personeelsbestand een goede afspiegeling van de Rotterdamse samenleving wordt.
Onderwijs krijgt aandacht in een apart hoofdstuk (8). Het college ambieert dat alle Rotterdamse kinderen gelijke kansen krijgen in het onderwijs en dat het inkomen, opleidingsniveau of geboorteland van ouders hierbij geen rol spelen. Met het Masterplan Onderwijs wordt de kansengelijkheid in het onderwijs vergroot en voortijdig schoolverlaten aangepakt.
Ook discriminatie op de woningmarkt wordt in het coalitieakkoord expliciet genoemd. Het college gaat dit in kaart brengen en aanpakken, bijvoorbeeld met praktijktesten d.m.v. mystery guests. Een ander onderwerp dat aandacht krijgt is de verhouding tussen politie en jongeren (dit gaat waarschijnlijk om etnisch profileren). Het college zet de aanpak voort om de kloof tussen politie en jongeren te overbruggen.
In het coalitieakkoord wordt amper aandacht besteed aan de emancipatie van vrouwen en mannen. Enkel straatintimidatie wordt in dit kader genoemd. Het college gaat de aanpak van straatintimidatie van vrouwen en lhbti’ers evalueren en optimaliseren.
Het college heeft de ambitie dat in 2022 de lhbti-acceptatie in de stad aantoonbaar en maximaal is verbeterd. Hiertoe wordt een plan opgesteld, waarvoor het Roze Stembusakkoord de basis is. Maatregelen zullen onder andere gericht zijn op meer veiligheid, voorlichting en zichtbaarheid van lhbti’ers.
Het college wil voorlichting op scholen bevorderen, in samenwerking met belangenbehartigende organisaties. Ook wordt er geïnvesteerd in gespecialiseerde hulpverlening voor lhbti-jongeren met psychische klachten, met als doel het aantal zelfdodingen en pogingen tot zelfdoding te verminderen.
In het coalitieakkoord wordt specifieke aandacht besteed aan statushouders. Het college zet extra in op de emancipatie van kwetsbare groepen onder de statushouders, waaronder lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgender- en intersekse personen (lhbti’ers). Ook de positie van deze groepen in de opvang wordt genoemd. Het college gaat hard optreden tegen daders van discriminerende pesterijen, bedreigingen en geweld, en zal slachtoffers een veilig (tijdelijk) onderkomen bieden.
Het college streeft naar ‘een ontspannen samenleving met de Nederlandse waarden waaronder vrijheid en gelijkwaardigheid als fundament’. De focus van het integratiebeleid ligt net als voorgaande jaren op de maatschappelijke positie van nieuwkomers en mensen met een migratieachtergrond. Om ervoor te zorgen dat iedereen mee kan doen, blijft investeren in beheersing van de Nederlandse taal (spreken, lezen en schrijven) een speerpunt. Ook armoede en de aanpak van werkloosheid, en specifiek jeugdwerkloosheid, krijgen veel aandacht in het coalitieakkoord.
Mannenemancipatie. Daar draait het om in dit IDEM Kennisatelier op donderdag 21 juni. Onder leiding van Jens van Tricht van Emancipator gaat het een middag lang over stereotype rolpatronen, waarom mannen nodig zijn bij emancipatie en wat het hen oplevert. Inzet is om tot concrete afspraken te komen tussen de Rotterdamse organisaties die in dit kennisatelier zijn vertegenwoordigd. (meer…)
Hoe denken Rotterdammers over ‘echte mannen’? Miss Mengelmoes zocht het uit. Samen met haar collega’s Ylaysa Harris en Linda van der Heijden maakte Britt Boeddha een vierdelige videoserie en organiseerde een succesvol evenement. In aanloop naar het Kennisatelier Mannenemancipatie van IDEM Rotterdam op 21 juni aanstaande vertelt Boeddha over spierbundels versus lichtgewichten, huilende mannen en de ingrijpende rol van sociale druk.
“Sinds de geboorte van mijn zoon zeven maanden geleden, denk ik vaak na over wat ik aan hem wil overdragen. Ik wil hem laten zien dat er ruimte is, bijvoorbeeld voor zijn tranen. Hem meegeven dat hij later niet de kostwinner móét zijn. Ook richting mijn nichtjes probeer ik erop te letten dat ik niet alleen hun schattigheid benoem, maar ook enthousiast zeg: ‘wat ben je stoer!’. Dat is voor mij waar het om gaat bij emancipatie: gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Dat je als man zorgzaam en gevoelig kan zijn, en als vrouw assertief of zelfs dominant. En dat deze eigenschappen je niet belemmeren in je streven om het beste uit jezelf te halen. Je mag juist jezelf zijn.”
“In 2017 startten we met Miss Mengelmoes een project over ‘echte mannen’. We zagen dat vrouwenemancipatie een onderwerp is dat erg leeft, zeker nu popsterren zich hierover uitspreken. Wij hadden zoiets van: hoe zit het dan met de mannen? We denken namelijk dat gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen alleen kan ontstaan als mannen ook emanciperen.”
“Met steun van de gemeente Rotterdam onderzochten we hoe Rotterdammers denken over mannelijkheid. Vinden zij dat mannen mogen huilen of worden ze hier ongemakkelijk van? Wie moet er geld in het laadje brengen? Hoe reageren ze op mannen in een rok? En ben je een ‘betere’ man als je gespierd bent of juist niet?”
“Op straat interviewden we mannen en in de studio diepten we deze gesprekken uit met een aantal mannen en vrouwen tussen de 20 en 35 jaar. Jongvolwassenen met verschillende migratieachtergronden, religieuze overtuigingen en seksuele voorkeuren hebben meegedaan aan de gesprekken. Voor het offline evenement werkten we samen met de voetbalclub Antibarbari. Het was erg leuk om op die manier met mannen, die doorgaans niet vaak bij dit onderwerp stil staan, over mannelijkheid en sociale druk te praten.”
“Het valt op dat Rotterdamse mannen bezig zijn met een zoektocht. Enerzijds vinden de mannen dat een vrouw ook kostwinner zou kunnen zijn. Dat een man eigenlijk wel mag huilen. Of dat het om het even is wie het drankje betaald op de eerste date. Anderzijds zeiden de mannen ook dat ze een grote sociale druk voelen. Ze hebben het idee dat de omgeving van hen verwacht ‘galant’ te zijn als man. Het gevolg is dat de mannen zich vaak gedragen naar de maatschappelijke verwachtingen, ook al denken ze er zelf eigenlijk anders over.”
“De verschillen tussen gespierde en minder gespierde mannen valt ook op. Juist de spierbundels zeiden het niet belangrijk te vinden dat mannen er op een bepaalde manier uitzien. Mannen die minder gespierd waren zeggen juist dat zij een maatschappelijke druk ervaren als het gaat om hun uiterlijk: zij hebben het idee dat mensen denken dat ‘echte mannen’ gespierd en sportief zijn.”
“Veel mensen denken dat emancipatie niet meer nodig is. Maar als je naar mannenemancipatie kijkt, dan zie je dat er nog veel te winnen is. Dat je als man wel zou willen huilen, maar denkt dat het niet mag… Dat is eigenlijk best wel erg. De bijeenkomst die IDEM Rotterdam over mannenemancipatie organiseert, is daarom belangrijk.”
“De video’s die wij hebben gemaakt, zijn een mooie aanleiding om bijeenkomsten te organiseren. We willen graag samenwerken met onderwijsinstellingen of sportverenigingen om het gesprek voort te zetten en de bewustwording te vergroten. Er liggen nu kansen. Rotterdamse mannen zijn nu echt bezig met een zoektocht om hun rol te vinden in het emancipatieproces.”
Lees het Stadsbeeld Emancipatie van IDEM Rotterdam of bekijk de video’s van Miss Mengelmoes hieronder.
De Kennisateliers zijn besloten bijeenkomsten voor professionals en andere netwerkpartners van IDEM Rotterdam. Wil je je bij dit netwerk aansluiten? Stuur dan een bericht naar info@idemrotterdam.nl.
155 jaar geleden, in 1863, kwam er formeel een einde aan de slavernij in Nederland. Rotterdam staat hierbij uitgebreid stil met een ‘Keti Koti’-maand
De herdenking van de slachtoffers van de trans-Atlantische slavenhandel en slavernij in de voormalige Nederlandse koloniën vindt plaats op 30 juni bij het slavernijmonument op de Lloydkade. Onder andere burgemeester Aboutaleb zal hier een krans leggen. De afschaffing van de slavernij wordt ook gevierd. Dat gebeurt op 1 juli met de Bigi Spikri en het Keti Koti Festival in het wijkpark aan de West-Kruiskade. Verder worden er onder de noemer van Keti Koti Rotterdam nog tal van andere activiteiten georganiseerd, zoals een historisch Wel en Wee Cafe, boekenprogramma, filmvertoning en een speciale kerkdienst.
Het complete programma is te vinden op www. ketikotirotterdam.nl
[vc_row][vc_column][vc_column_text]“Ik was 65 en direct een oude dame, terwijl ik ook graag een dame van 30 of 40 had willen zijn”. Aan het woord is Sofie, een van de transgenderouderen die hun verhaal vertellen op het mini-symposium Nieuwe Namen, dat 24 mei 2018 plaatsvindt in Rotterdam. Professionals, transgenderouderen en andere belangstellenden wisselen een middag lang kennis uit over de positie van transgenderpersonen en -ouderen in het bijzonder, met als grand finale de presentatie van het boek Nieuwe Namen van Eveline van de Putte.
Jazzclub Bird barst zo’n beetje uit zijn voegen vanwege de belangstelling. Rotterdamse professionals, transgenderouderen en andere belangstellenden nemen plaats op de houten banken. De sfeer is er een van oude bekenden onder elkaar. Er wordt veel begroet, gezwaaid en geroepen. Abigail I. Norville is uitgenodigd voor het openingswoord. De directeur HR, Communicatie en Juridische Zaken van de gemeente Rotterdam laat weten dat ze de doelgroep niet persoonlijk kent. “Ik weet wel wat het is om er niet bij te horen”, zegt ze en vertelt over haar “liefdevolle strijd voor een inclusieve gemeente Rotterdam.”
Pervers, gestoord en in het beste geval een diepgewortelde waan. Het zijn enkele kwalificaties die aangeven hoe vlak na de Tweede Wereldoorlog over transgenderpersonen werd gedacht, schetst historicus Alex Bakker. Voor openlijke transgenderpersonen was alleen plaats aan de rand van de samenleving, een normaal leven zat er niet in. In de jaren zeventig begon de beeldvorming te veranderen, mede onder invloed van de arts Otto de Vaal, die aan de wieg stond van de transgenderzorg. 2014 noemt Bakker het kanteljaar. Door de invoering van de transgenderwet hebben veel transgenderpersonen hun geslachtsregistratie laten wijzigen en kwam er ook meer publieke belangstelling.
Ontwikkelingspsycholoog Thomos Wormgoor, die zichzelf introduceert met “ik was 31 jaar vrouw en 31 jaar man”, houdt een warm pleidooi voor psychologische hulp. Aan de hand van verschillende cases laat hij zien welke obstakels transgenderpersonen kunnen tegenkomen bij de zoektocht naar hun ware identiteit of de vormgeving daarvan. Dat kan al op jonge leeftijd beginnen: “Kinderen zijn zich al heel bewust van verwachtingen van de buitenwereld. Als dit niet klopt met je eigen gevoel, kan verwarring en onzekerheid bestaan. Het geeft een kras op het zelfbeeld, waardoor een ontwikkelingsrisico ontstaat.”
In het panelgesprek gaat het onder andere over de vraag hoe veilig Rotterdam is voor transgenders. Iris van der Graaf van het Transcafé: “Rotterdam is een veilige stad, maar heeft ook een minder prettige kant.” Een agente van Roze in Blauw roept op om incidenten te melden. “Meldingen die we binnenkrijgen zijn heel heftig, maar we ontvangen er weinig. We proberen de drempel om te melden laag te houden. Sommige collega’s kunnen weleens onhandig reageren, maar je kunt altijd bij Roze in Blauw terecht.”
Volgende vraag: moet er zoiets komen als transitieverlof? “Ja”, zegt Elise van Alphen, directeur van Transgender Netwerk Nederland. “Het zou goed zijn als er financiële compensatie komt voor mensen die in transitie gaan en dat ze verlof krijgen om goed te herstellen. Op dit moment is er veel onduidelijkheid, vaak worden ze ontslagen of weggepest.”
Over de toekomst van transgenderouderen zijn de meeste panelleden positief, al valt er nog genoeg werk te verzetten. Dinah de Riquet van Trans United hoopt op een buddysysteem, waarbij jongeren ondersteuning bieden aan transgenderouderen.
Auteur Eveline van de Putte (links) en haar vrouw Haydi Cameron.
De presentatie van het boek Nieuwe Namen is waar veel aanwezigen op hebben gewacht. Auteur Eveline van de Putte heeft de levensverhalen van transgenderouderen opgetekend. Transseksuelen, travestieten, crossdressers, transvrouwen en transmannen vertellen openhartig over hun zoektocht naar hun ware identiteit en het proces van eindelijk zichzelf worden. Van andere transgenderouderen maakte Van de Putte samen met Erik Alkema videoportretten. Enkele geportretteerde en geïnterviewde transgenderouderen zitten in de zaal. Ze luisteren aandachtig als Eveline zich een ware verhalenverteller toont en haar boek introduceert met een verhaal over een Indianenjongen met een moederhart. Na het officiële programma groeit de rij voor de tafel waar Eveline signeert in rap tempo.
“Het zijn vooral de jonge transgenders die in de media aan het woord komen en praten over hun transitie, merkt Paula Vennix van de vereniging Gender Diversiteit op. “Terwijl het de ouderen zijn die een levensverhaal hebben te vertellen. Zij hebben moeten knokken tegen jaren van onbegrip en discriminatie. De succesvolle transgenderpersonen wisten tussen de klippen door te laveren. Andere leden schipbreuk, hen zien we niet terug in dit boek.”
Nieuwe Namen is verkrijgbaar op de website van Uitgeverij De Brouwerij Brainbooks
In de media:
RTV Rijnmond[/vc_column_text][vc_video link=”https://www.facebook.com/eveline.vandeputte.756/videos/1068750793272101/”][/vc_column][/vc_row]