Agenda

Acteur en fotograaf Thom Hoffman selecteerde voor het Wereldmuseum Rotterdam uit de beeldarchieven van meer dan twintig erfgoedinstellingen en collecties maar liefst 300 foto’s die in de tentoonstelling Dossier Indië te zien zijn vanaf 1 oktober 2019. Naast foto’s laten film en persoonlijke verhalen een realistisch beeld zien van de laatste honderd jaar van de koloniale periode, tussen 1840 en 1949.

"Bijna iedereen heeft wel een hoodie. Je komt de capuchontrui tegen op straat, op sportvelden en langs de lijn, op de catwalk, op kantoor of in de werkplaats. Voor sommige mensen is het niets meer dan een makkelijk en comfortabel kledingstuk, terwijl de hoodie voor anderen gepaard gaat met allerlei onvermijdelijke maatschappelijke en culturele connotaties. Je zou zelfs kunnen zeggen dat dit het laatste politieke kledingstuk in de westerse mode is. In de tentoonstelling The Hoodie van schrijver en curator Lou Stoppard staat de hoodie als ‘verhalenverteller’ centraal, als drager van de meest uiteenlopende betekenissen. "

Indrukwekkend én humoristisch verhaal over Semmier Kariem, die asiel aanvraagt in Nederland. Een prikkelende theaterbelevenis waarbij ontmoeting centraal staat.

Rodaan al Galidi schreef over de 9 jaar die hij in een AZC zat het veelgeprezen boek Hoe ik talent voor het leven kreeg. Hij schetst op een rauwe en verbluffend geestige manier niet alleen een beeld van het asielbeleid maar ook van de Nederlandse samenleving.

“Nederland had mij drie dingen geleerd: niet meer respect hebben voor Europa dan voorzichtigheid. Een nette leugen is beter dan de rommelige waarheid. En ik kende nu het verschil tussen een omafiets en een vrouwenfiets.” – uit het boek Hoe ik talent voor het leven kreeg

Een prachtige cast van acteurs en musici samen met tientallen asielzoekers vertellen het bijzondere verhaal van Al Galidi in het theater. De gezelschappen WAT WE DOEN, het Amsterdams Andalusisch Orkest, George & Eran Producties en ICK Amsterdam bundelen hun krachten. Zij zetten het AZC als een dorp met eigen wetten en regels op het toneel. Door de ogen van Semmier, nemen de spelers je mee in de soms bizarre levens van de mensen die er wonen en werken. Ze proberen vaak het goede voor zichzelf en anderen te doen, maar raken soms hopeloos verstrikt in het systeem.

Deze theaterhappening speelt zich af door het gehele theater. Na afloop is er lekker eten, live muziek en ruimte voor spelers en publiek om elkaar te ontmoeten en met elkaar in gesprek te gaan.

Samenleven in een grote stad als Rotterdam gaat meestal goed, maar helaas zijn er soms ook spanningen tussen verschillende bevolkingsgroepen. Op allerlei plekken, zoals op het werk, op straat, op scholen, op sportvelden en op social media, botsen mensen wel eens met elkaar en is er sprake van pesterijen, uitsluiting en discriminatie.

Denk aan racistische spreekkoren
tijdens een voetbalwedstrijd, toegenomen uitsluiting van Aziatische
Nederlanders sinds de uitbraak van het coronavirus of discriminatie op de arbeidsmarkt
als je een niet-Nederlandse achternaam hebt. Dialoog is meer nodig dan ooit!

Daarom organiseren we in aanloop
naar de Internationale Dag tegen Racisme op 21 maart een speciale dialoogmiddag
op 16 maart. Kom langs en praat mee over alledaags racisme met wethouder Bert
Wijbenga, Ahmad Mendes Moreira, Niels Redert van Excelsior4all en andere
Rotterdammers.

Meld je nu aan!

Praktische informatie

Datum: maandag 16 maart 2020
Tijd: 13.30 tot 17.00 uur (inclusief drankje na afloop)
Locatie: Excelsior, Honingerdijk 110, Rotterdam. Excelsior is goed bereikbaar met het openbaar vervoer. Vanaf tramhalte Woudestein (7) is het ongeveer vijf minuten lopen.

In
aanloop naar de Internationale Dag tegen Racisme organiseren IDEM Rotterdam en
RADAR nog meer evenementen. Check onze website of Facebook-pagina voor een
overzicht van alle activiteiten.

IDEM
Rotterdam, RADAR, Dona Daria, Stichting Dag van de Dialoog, Gedeeld Verleden
Gezamenlijke Toekomst en Excelsior4all.

Met De tweede sekse schreef Simone de Beauvoir de ‘Bijbel van het feminisme’. Sindsdien is het boek, net als de Bijbel, op heel wat verschillende manieren geïnterpreteerd. Zoals haar beroemde uitspraak ‘Men wordt niet als vrouw geboren, men wordt tot vrouw gemaakt’. Velen namen aan dat de Beauvoir de vrouwelijke biologie ontkende. Kate Kirkpatrick schreef een veelgeprezen biografie waarin zij deze en andere mythes ontkracht. Zo had de Beauvoir een eigen inbreng in de ontwikkeling van het existentialisme en was ze niet het lijdend voorwerp van de open relatie met Sartre: ze onderhield vele intieme relaties met mannen én vrouwen.

Simone de Beauvoir, een leven is een rehabilitatie, zowel van de Beauvoir als mens en als denker, waarvoor Kirkpatrick toegang had tot nog nooit eerder beschikbare dagboeken en correspondentie. Kirkpatrick wordt geïnterviewd door Denker des Vaderlands Daan Roovers en gaat in gesprek met Hasna El Maroudi over de actuele waarde van de Beauvoir voor het feminisme, en met het publiek.

Kate Kirkpatrick is lector Religie, Filosofie en Cultuur op het King’s College in Londen. Ze is auteur van meerdere boeken en artikelen over De Beauvoir, Sartre en het existentialisme.

Hasna El Maroudi is freelance journalist, opiniemaker, oprichter van Magazine Lilith en Arminius Fellow. Ze werkt onder meer voor de Volkskrant. Publicaties van haar hand verschenen eerder in NRC Handelsblad, Trouw, Der Spiegel en The Huffington Post.

Daan Roovers is Denkers des Vaderlands en voormalig hoofdredacteur van Filosofie Magazine, daanroovers.nl.In de serie Bucketlist Filosofie staat elke keer een klassieker uit de filosofie centraal en wordt deze op een laagdrempelige, voor iedereen te volgen wijze behandeld. Bucketlist Filosofie is een succesvolle serie in de Rode Hoed naar een concept van Daan Roovers.

Iedere drie jaar ontstaat in Rotterdam een tijdelijke, creatieve wereld waar je unieke, in de gemeenschap gewortelde kunstprojecten ontdekt en geëngageerde kunstenaars die de afstand tussen werelden – en mensen – overbruggen ontmoet. Aan het einde van maart meert theater, dans, muziek, film en beeldende kunst van letterlijk alle continenten aan in de Rotterdamse haven tijdens het International Community Arts Festival (ICAF). Vijf dagen lang opent Rotterdam haar deuren voor participatieve kunst van wereldformaat. 

 
Het ICAF is een unieke festivalervaring: van grootschalige voorstellingen tot intieme filmvertoningen en interactieve ontmoetin-gen met de makers. Het dagprogramma van het festival biedt de mogelijkheid tot verdieping, kennismaking en uitwisseling. In de avonden bruist het festival van theater-, dans-, film- en muziek- voorstellingen.  

Wat is Community Art?
"Het is een enorm spectrum van praktijken, maar ze zijn allemaal verbonden door de overtuiging dat de kunsten essentieel zijn voor het leven en dat ieder mens het recht heeft om te creëren. Dat is omdat zij geloven, en wij geloven, dat dat heel belangrijk is voor wie wij zijn als mens." Eugene van Erven, ICAF directeur

Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moet als eerste gezegd worden dat de betekenis van community art – evenals de twee woorden die de term vormen – zeer omstreden is. Op sommige plaatsen zijn zelfs alternatieven voorgesteld voor het eveneens moeilijk grijpbare concept ‘community’. Ze hebben het vervangen door bijvoorbeeld ‘applied’, ‘social’, ‘engaged’, ‘new genre public’, ‘dialogical’, ‘relational’, ‘people’s’ of ‘participatory’. Bij het ICAF hebben we besloten om bij ‘community art’ te blijven om puur praktische redenen, omdat ook buiten de Engels-sprekende wereld deze term op veel plaatsen gebruikt en begrepen wordt. En zelfs degenen die de voorkeur geven aan andere termen, beschouwen zichzelf als deel van de grote, over de hele wereld verspreide familie die ICAF tracht samen te brengen.    

Internationale community art is een verzameling van zeer diverse praktijken die gekarakteriseerd worden door vrij intense, wederkerige samenwerking tussen professionele kunstenaars en mensen die normaalgesproken niet actief bij de kunsten betrokken zijn. Het is de zich ontwikkelende relatie tussen ‘kunstenaars’ en ‘niet-kunstenaars’ in hetverloop van een creatief proces dat vaak als centraal beschouwd wordt in dit werk. Dat betekent niet dat de kunst die het resultaat is van dit proces er niet toe doet. Integendeel, het is heel belangrijk, zowel voor de professionele kunstenaars als de mensen met wie zij het samen maken, omdat het direct betrekking heeft op hun levens en de wereld waarin zij leven. Voor iedereen die betrokken is, leidt het regelmatig tot levensveranderende ervaringen, alsook tot bijzondere esthetisch vormgegeven uitingen. In de loop van de jaren heeft het ook geleid tot een ander soort kunstenaar: iemand die de hoogste technische vaardigheden combineert met het vermogen te organiseren, samen te werken en zich voortdurend aan te passen aan continue veranderende omstandigheden. De wereld en alle menselijke en niet-menselijke variabelen daarin zijn het atelier, en de disciplinaire uitdagingen de ambacht.

Deze korte inleiding van de complexiteiten van de term geeft al aan dat community art niet een tweederangs, kortstondig fenomeen is, maar een geraffineerde culturele praktijk die letterlijk verspreid is over de hele wereld. Eens in de drie jaar brengt het ICAF het meest innovatieve, controversiële, en inspirerende werk en de daarbij betrokken mensen samen. We genieten, we bekritiseren, we leren van elkaars methoden, we eten, drinken en dansen samen, en soms besluiten we zelfs om avontuurlijke internationale coproducties aan te gaan.

Bron: https://www.icafrotterdam.com/nl/over-icaf

IDEM Kennisatelier over jongeren en eenzaamheid

Bijna de helft van de jongeren tussen de 12 en 25 jaar
ervaart wel eens eenzaamheid. De ene af en toe, de ander vaak. Jongeren die
chronisch gevoelens van eenzaamheid ervaren, belanden in een neerwaartse
spiraal: ze trekken zich terug, ontwikkelen negatieve gedachten over zichzelf
en de wereld, trekken zich nog verder terug…

Dit kan uiteindelijk leiden tot een laag zelfbeeld,
slaaptekort, gedragsproblemen of gezondheidsklachten. Om deze negatieve spiraal
te doorbreken, is het belangrijk om eenzaamheid bij jongeren in een vroeg
stadium te herkennen.

Tijdens het Kennisatelier ‘Je verjaardag vier je het liefst met elkaar’ op 26 maart 2020 wordt nader toegelicht wat eenzaamheid voor jongeren betekent. Hoe herken je jongeren die eenzaam zijn? Wat is de beste manier om hen aan te spreken? En wat kun je als professional doen om die eenzaamheid te doorbreken? 

Graag tot 26 maart!

Deelname aan dit Kennisatelier is kosteloos, maar meld je wel even aan!

Praktische informatie

Datum
Donderdag 26 maart 2020

Tijd
14.00 uur – 16.30 uur (inloop 13.30 uur, drankje na afloop)
 

Locatie
Huis van de Wijk de Kip (vlakbij station Rotterdam Blaak)
Kipstraat 37, 3011 RS Rotterdam

Programma

14.00 welkom
14.05 Rafael Maria Thevenent
14.30 Dinja Horsting, presentatie concept tafelvoetbal
14.50 presentatie Join Us
15.15 pauze
15.30 Me en Society theaterstuk van Kiezpijn wordt Kies Fijn
16.00 Shanice Cruz Alberto, eigen verhaal en onderzoek
16.40 napraten met hapje en drankje

The last poets was een groep dichters in de Black Powertijd die zichzelf en hun aanhang eind jaren zestig emancipeerden door poëzie en muziek. Hun werk wordt gezien als de geboorte van hiphop; ze waren van groot belang voor het zelfbeeld van Afro-Amerikanen en inspireerden vele generaties rappers.

Christine Otten schreef een boek over hen: De laatste dichters. Jörgen Tjon A Fong maakt daar met Urban Myth theater van, met nieuwe verhalen, gedichten en songs, vette beats en funky grooves.

De groep onderzoekt wat vijftig jaar hiphop opleverde. Niet alleen in Amerika, maar ook hier in Nederland. Wat bracht de strijd van deze eerste rappers teweeg? Wat betekent hun boodschap in deze tijd van identiteitspolitiek? En hoe dragen de Nederlandse rappers van nu bij aan bewustwording en maatschappelijke verandering?

Woensdag 8 april 2020 organiseert Stichting School & Veiligheid voor de vijfde keer de onderwijsconferentie Met Alle Respect! Deze lustrumeditie heeft als thema ‘Contact maken en starten’. Voordat je een start kunt maken met goed onderwijs, moet je eerst contact maken met elkaar. Dus kom samen met een collega naar deze conferentie, stap in en rij met ons mee!  

Contact maken… met leerlingen
Op school ontmoeten leerlingen elkaar. Ze leren zichzelf en de ander beter kennen. Vaak gaat dat goed, maar het kan ook botsen. Bij die ontdekkingstocht kunnen je leerlingen wel wat hulp gebruiken van jou als docent. Jij zorgt voor een veilige sfeer in de klas. Je geeft je leerlingen de ruimte om zich te ontwikkelen. Maar je stelt ook grenzen en geeft richting aan.  

“Ik vind het lastig om een leerling aan te spreken die een ronduit discriminerende opmerking maakt.” 

Contact maken met… collega’s
Een veilige school maak je niet in je eentje. Dat doe je samen met je collega’s. Samen bepaal je de koers, stuur je tijdig bij en hou je elkaar scherp. Zo leg je met een professionele omgangscultuur het fundament voor een sociaal veilig klimaat voor iedereen: van leerling tot schoolleider. 

"Het gebeurt te vaak dat leerlingen zich niet laten aanspreken door iemand van wie ze geen les hebben. Daardoor voelen collega’s zich niet altijd veilig."

En starten… 
De conferentie is vooral gericht op de praktijk. De keynotes en workshops geven je informatie en inspiratie om het contact aan te gaan, zodat je meteen de volgende dag van start kunt gaan. Samen met je collega's en je leerlingen. 

“Sociale media heeft zijn invloed in de klas. Dat vraagt een andere en vaak intensievere benadering van de leraar.” 

De Artikel 1-lezing van 2020 zal gewijd zijn aan het thema van gender(identiteit) en sekseregistratie. De laatste jaren is daar veel over te doen. De NS spreekt reizigers niet langer meer aan als ‘dames en heren’, op steeds meer plaatsen zijn er genderneutrale toiletten, via rechtspraak is ruimte gecreëerd voor het registreren van een ‘X’ als geslacht, er worden pleidooien gevoerd om de vanzelfsprekendheid van het registreren van ‘m/v’ te doorbreken, enzovoort. Tegelijkertijd zijn er bezwaren tegen een aantal van deze ontwikkelingen. Deze artikel 1-lezing is dan ook gewijd aan een aantal belangrijke discussiepunten die samenhangen met genderidentiteit en sekseregistratie. Wat moet nu precies worden verstaan onder ‘gender(identiteit)’? Wat is de waarde van sekseregistratie? Welke problemen ondervinden mensen met een ‘X’ en welke kun je juist vermijden door een ‘X’ te registreren? Willen we een X voor iedereen? Moet genderidentiteit als grond worden toegevoegd aan het lijstje gronden in artikel 1 Grondwet?

Vanwege de veelzijdigheid van het onderwerp zullen vier sprekers hun visie op dit onderwerp geven: Hanneke Felten (projectleider effectiviteit en diversiteit bij Kenniscentrum MOVISIE), Joséphine Moerman (rechter in het Constitutioneel Hof van België), Nevin Özütok (Tweede Kamerlid voor GroenLinks; woordvoerder Algemene Zaken, Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en Emancipatie) en Annelies Tukker (beleidsmedewerker bij de Stichting NNID – Nederlandse organisatie voor seksediversiteit).