Mensen in Delfshaven kunnen wereldberoemd worden – in Delfshaven – met het nieuwe project ‘Huis in de lucht’ – buurtscherm Delfshaven. Het online televisiekanaal wordt stapsgewijs ontwikkeld door en voor bewoners. “Door corona is de afstand tussen buurtbewoners veel groter geworden”, zegt Carolina Castro, van Stichting Veerkrachtige Gemeenschap, de initiatiefnemer. “We hopen met het buurtscherm isolatie van mensen te beperken.”
‘Huis in de lucht’ is een initiatief voor een online tv-programma, speciaal voor en door de buurtbewoners van Delfshaven. De uitzendingen zijn te volgen op het YouTube-kanaal ‘Huis in de lucht’. “De bedoeling is dat bewoners van de straat hun gezicht kunnen laten zien, op allerlei verschillende manieren”, legt Carolina Castro uit. “Zo hebben we onlangs een livestream gemaakt waarin twee gasten worden uitgenodigd om in gesprek te gaan. Het is een informele conversatie, maar wel over een belangrijk onderwerp. Zo praten we deze keer over inclusie, omdat wij van mening zijn dat er nog veel te doen is om inclusiviteit te bereiken. Maar wat is de ervaring van mensen in de stad met betrekking tot inclusiviteit?”
Segregatie
Veel mensen zijn actief geworden in de wijk tijdens de coronacrisis, maar bij anderen is de sociale afstand vergroot. “Sommige mensen zijn bang in contact te treden met mensen”, zegt Castro, “dus hopen we hen met dit kanaal te bereiken.”
Maar ook buiten de coronacrisis is verbinding belangrijk in Delfshaven. “We zien eigenlijk dat segregatie hier best een ding is”, vertelt Castro. “We zien dat initiatieven die hier worden uitgevoerd, vooral gericht zijn op een specifieke etnische of culturele achtergrond. Natuurlijk is het fijn voor mensen om veel bij hun eigen groep te blijven, dat is ook te begrijpen, maar we vinden het zonde als dat altijd zo is. Er zijn hier zoveel nationaliteiten, er valt zoveel van elkaar te leren, daar geloven we echt in. Daarom hopen we dat dit kanaal een manier is om mensen bij elkaar te brengen.”
Thema’s en talenten
Iedere week wordt een nieuw thema aangekaart, zodat bewoners van Delfshaven over allerlei onderwerpen hun mening kunnen geven. “We hopen dat mensen hun verhaal komen vertellen, op een openhartige manier”, zegt Castro. “Het programma is voor alle bewoners bedoeld, ongeacht hun achtergrond of opleidingsniveau.”
Daarnaast is Castro druk bezig met het project ‘Nieuwsgierig aapje’, ook op het YouTube-kanaal Huis in de lucht. “Dit is een etalage van talenten in de wijk”, legt ze uit. “Bewoners kunnen hun talenten laten zien, of het nu koken is, dansen, of hun zelfontwikkelde theorie over de ruimte presenteren. De insteek is zo breed mogelijk, zowel qua talenten als de mensen die ze hebben.”
Pilot
Huis in de lucht is nog maar kort bezig en zit in de pilotfase. Toch krijgt Castro al veel enthousiaste reacties en hoopt ze dat ze kunnen doorgaan. “De bedoeling is dat de bewoners uiteindelijk hun eigen programma gaan ontwikkelen, vanuit de behoefte van bewoners zelf”, zegt Castro. “We willen graag op een laagdrempelige manier verspreiden wat er allemaal gebeurt in de wijk, om de verbinding tussen mensen te vergroten. We hopen dat we genoeg fondsen kunnen vinden en samenwerkingspartners, zodat het niet een tijdelijk project hoeft te blijven.”
Om te beginnen zou het mooi zijn als mensen zich abonneren op het YouTube-kanaal, zit Castro. “Maar ook mensen die iets willen laten zien of willen meepraten in een van de livestreams, zijn van harte welkom. We zijn nu bij ieder huis van de wijk bezig om mensen enthousiast te krijgen. In kleine groepjes presenteren we het project, zodat wee echt in contact komen met mensen.”
In Rotterdam wonen zo’n 85.000 mantelzorgers. Ze helpen hun partner, familieleden of andere naasten met noodzakelijke zorg. Om deze duizenden mantelzorgers te ondersteunen, is er sinds 1 mei de Mantelfoon. Op dit nummer kunnen mantelzorgers 24 uur per dag, 365 dagen per jaar, terecht met vragen of om hun verhaal te delen. Rotterdam heeft daarmee het eerste mantelzorgsteunpunt dat dag en nacht bereikbaar is. We spraken met Merel van der Sar, projectleider van de Mantelfoon: “We proberen geen doorgeefluik te zijn, maar te ondersteunen totdat er een oplossing is.”
Wat is Mantelfoon?
De Mantelfoon is een telefonische ondersteuningslijn voor mantelzorgers in Rotterdam. De Mantelfoon is gratis te bereiken via 0800-7773333. Per 1 mei 2020 is Mantelfoon het nieuwe mantelzorgsteunpunt in Rotterdam. De 24/7 telefonische bereikbaarheid die we bieden met de Mantelfoon is een aanvulling op bestaande mantelzorgondersteuning die er al is in de wijk. Mantelzorgers die een praktische vraag hebben, advies nodig hebben of hun verhaal willen delen, kunnen dag en nacht bellen. De medewerkers bij de telefooncentrale zijn getraind zodat ze veel voorkomende vragen snel kunnen beantwoorden. Andere vragen worden door mantelzorgcoaches opgepakt. We verwijzen zo min mogelijk door, maar helpen bij het zoeken naar antwoorden. We proberen geen doorgeefluik te zijn, maar te ondersteunen totdat er een oplossing is. Soms is het onvermijdelijk om door te verwijzen. Wanneer dit nodig is zorgen we voor een warme overdracht met de professional in de wijk, zoals een wijkteam bijvoorbeeld.
Wat gebeurt er bij een ‘moeilijke’ vraag?
Als een mantelzorger belt met een hulpvraag die niet direct te beantwoorden is, wordt zij of hij gekoppeld aan een mantelzorgcoach. Die neemt contact op met de mantelzorger en kan helpen bij van alles en nog wat. Bijvoorbeeld bij de aanvraag voor een mantelzorgparkeervergunning, een aanvraag voor specifieke zorg, of een vervanger regelen als de mantelzorger op vakantie is.
Is Mantelfoon voor iedereen?
Mantelfoon is voor alle Rotterdammers die zorgen voor iemand binnen Rotterdam of daarbuiten. Maar ook voor iemand die buiten Rotterdam woont en zorgt voor iemand in Rotterdam.
Voor professionals hebben we een directe ondersteuningslijn tijdens kantooruren. Zij kunnen bellen naar 010 – 261 41 66 als ze bijvoorbeeld een cliënt ondersteunen die mantelzorger is of een mantelzorgende collega willen helpen.
Hoe is Mantelfoon ontstaan?
Uit onderzoek van de gemeente Rotterdam bleek dat er behoefte was aan een centraal mantelzorgsteunpunt. Een beleidsmedewerker Mantelzorg had per ongeluk haar telefoonnummer in een brief aan mantelzorgers geplaatst en werd platgebeld. Toen werd duidelijk hoe urgent een centraal nummer was. Mantelfoon is een samenwerking tussen De ZorgCentrale en wmo radar, beide onderdeel van Incluzio.
Worden jullie niet platgebeld met vragen over corona?
In deze tijd kun je je juist voorstellen dat mantelzorgers het lastiger hebben, vooral omdat een tijdje beschermingsmiddelen schaars waren. Op een gegeven moment kwamen er beschermingsmiddelen en testen vrij voor mantelzorgers, dus hebben wij mantelzorgers geïnformeerd over hoe ze dit konden aanvragen. We hebben gelukkig een korte lijn met de gemeente en de GGD, dus we zijn goed op de hoogte van de ontwikkelingen.
Welke vragen krijgen jullie het meest?
We zijn nog in de opstartfase, dus het is lastig te zeggen. Maar we merken nu al dat het soort vragen sterk varieert. De afgelopen tijd gingen veel vragen over dagbestedingsactiviteiten die gestopt waren vanwege corona. Mantelzorgers hadden hierdoor nauwelijks meer adempauze en vroegen zich af hoe ze het konden volhouden. Onze mantelzorgcoaches zijn dan bijvoorbeeld op zoek gegaan naar naar respijtzorgmogelijkheden, zoals Mantelaar waarbij studenten kunnen helpen ontzorgen.
In een later stadium gaan we alle vragen en telefoontjes periodiek analyseren. Op basis daarvan kunnen we de gemeente adviseren. Zijn er bijvoorbeeld specifieke vragen in een bepaald gebied? Zijn vragen over dementie wijkgebonden? Is er ergens structureel behoefte aan mindfulness vanwege stressklachten? Op die manier kunnen we ook een signalerende en adviserende rol spelen.
Wat is jullie tip voor mantelzorgers?
Deel je zorgen met mensen die je vertrouwt. Je hoeft de mantelzorg niet alleen op je te nemen. Als je de last over meerdere schouders verdeelt, wordt deze minder zwaar. Durf die hulp te vragen. En bel Mantelfoon als je ergens mee zit. Wij nemen de tijd voor je en denken met je mee. Veel mantelzorgers kunnen hun verhaal niet goed kwijt bij vrienden of andere familie die niet mantelzorgen, omdat zij het lastiger begrijpen. Bij de Mantelfoon kun je sparren met iemand die jouw wereld begrijpt.
Wat is jullie tip voor professionals die werken met mantelzorgers?
Luister goed en probeer je hulpverlenersreflex uit te schakelen. Als professional zijn we geneigd om oplossingen aan te dragen, maar vaak zitten mantelzorgers niet te wachten op ongevraagd advies. Onderzoek of iemand wel open staat voor hulp. Begin het gesprek door te vragen naar hoe het met iemand gaat. Heb oprechte aandacht voor het verhaal van de mantelzorger, zodat hij/zij zich gezien en gehoord voelt. Gebruik LSD (luisteren, samenvatten, doorvragen) en geef geen oordeel. Maak je je zorgen? Uit dit en maak het bespreekbaar.
Professionals die met dit soort situaties kampen, kunnen altijd bellen naar het directe 010-nummer zodat een van onze mantelzorgcoaches kan meedenken.
Daarnaast zullen we, wanneer corona het toelaat, een aantal keer per jaar bijeenkomsten organiseren voor professionals om ervaringen uit te wisselen en belangrijke thema’s van mantelzorg uit te lichten. Voel je welkom om aan te sluiten!
Afiah Vijlbrief is de nieuwe onderzoeker bij IDEM Rotterdam. Zij gaat zich de komende tijd bezighouden met onderzoeken naar verschillende minderheidsgroepen en onderzoek op diverse thema’s, zoals islamofobie, gender en seksuele diversiteit.
Met welk
onderzoek ga je je nieuwe baan bij IDEM Rotterdam aftrappen?
Het eerste
onderzoek dat ik voor IDEM Rotterdam ga uitvoeren, is een nieuw onderzoek naar
islamofobie. Het onderzoek gaat over de ervaringen van moslima’s met
islamofobie op de arbeidsmarkt in Rotterdam. Of ze nu een baan zoeken of al
ergens werkzaam zijn: voor dit onderzoek gaan we in gesprek met deze vrouwen om
in kaart te brengen wat ze meemaken, waar en welke impact dat heeft.
Waarom
gaat het onderzoek alleen over vrouwen?
Het is
belangrijk om onderzoek specifiek te richten op vrouwen. Ten eerste zijn de
meeste onderzoeken gericht op mannen en wordt het vrouwelijke perspectief te
vaak buiten beschouwing gelaten. Ten tweede is het vrouwelijk perspectief bij
islamofobie extra van belang, omdat moslima’s symbool staan voor ‘de islam’.
Door hun hoofddoek, lichaams- of gezichtsbedekkende kleding is bij deze vrouwen
direct zichtbaar dat zij islamitisch zijn. Dat maakt hen extra kwetsbaar voor
islamofobie.
En wat
zijn daarna de plannen?
Als het
goed is ga ik meer soortgelijke onderzoeken doen. Het is voor mij heel
belangrijk om de doelgroep zelf de ruimte te geven om over het
onderzoeksonderwerp te praten. Bovendien probeer ik dit onderzoek te linken aan
andere onderzoeken van IDEM, zoals dat over antisemitisme. De mechanismen die
achter de discriminatie of uitsluiting schuilen, zijn namelijk dezelfde. Op
welke manier worden deze doelgroepen gediscrimineerd? Wat kunnen we aanpakken?
Daarvoor ga ik niet alleen in gesprek met degene die gediscrimineerd worden,
maar ook met degene die discrimineert. Op die manier kunnen we overlap tussen
de groepen zien, maar ook belangrijke verschillen.
Waarom ben
je bij IDEM Rotterdam komen werken?
Het sprak
mij heel erg aan dat IDEM een project is van antidiscriminatiebureau RADAR en
Art. 1, het kenniscentrum discriminatie Nederland. Op die manier zit ik voor
mijn gevoel dichter op het vuur en hoop ik sneller iets in de praktijk te
kunnen bijdragen.
Daarnaast
vind ik de Rotterdamse context heel erg interessant. Hier wonen zoveel mensen
met verschillende achtergronden, gender- en seksuele identiteiten. Bovendien
kom ik zelf uit deze omgeving en ben ik er gedeeltelijk opgegroeid. Ik ben een
echt stadsmens. De stad boeit me het meest, daar bruist het en daar zit de
schuring en de spanning.
Als er
geen grenzen waren wat betreft opdrachtgevers of budget, wat zou je willen
onderzoeken?
Het zou
sowieso een intersectioneel onderzoek worden. Voor een intersectionele aanpak
zorg ik nu al. Maar als alles zou kunnen, denk ik op dit moment aan
sekswerkers, omdat dat een hele interessante beroepsgroep is, waarvan we weten
dat daarin vaak ook veel transgender personen werkzaam zijn. Ook zou ik het
interessant vinden om specifiek onderzoek te doen naar transgender jongeren. Ik
heb het idee dat trans identiteiten voor de generaties onder mij minder een
issue is dan voor oudere generaties.
Heb je een
tip voor de Rotterdamse professionals, op basis van je werk en ervaring tot nu
toe met betrekking tot de IDEM-thema’s?
Wees je
bewust van je eigen positie. Wees je bewust van welke privileges je wel en niet
hebt, en hoe dat zich verhoudt tot andere groepen. Probeer de belevingswereld
van de ander echt te kennen, door je erin onder te dompelen. Anders wordt het
moeilijk om een ander optimaal te begrijpen en te helpen.
Hoe zou je
dat volgens jou het beste kunnen doen?
Ga in gesprek met degenen om wie het gaat. Je
kan veel leren uit boeken, maar vergeet niet de ander te vragen wat diegene
nodig heeft. Laat daarbij je eigen kwetsbaarheid zien en vraag hoe je het zelf
beter kan doen.
Soms zijn mensen blij met de naam die ze bij geboorte kregen. Soms zijn mensen er diepongelukkig mee. Soms bepaalt je naam de kansen die je krijgt. Soms zorgt je naam voor extra tegenslagen in je leven. Soms accepteer je je naam, soms verander je die. Soms neem je twee namen aan. Maar wat je ook met je naam doet, je naam doet wat met jou. Je naam bepaalt je identiteit. IDEM-netwerker Marsha de Koning-Man weet als geen ander hoeveel lief en leed er kleeft aan een naam.
Er is iets
aan de hand met je naam. Leg uit!
Klopt,
mijn naam wordt structureel verkeerd gebruikt. Toen we trouwden, hebben mijn man
en ik ervoor gekozen om elkaars naam te gebruiken: we hebben onze achternamen
achter elkaar geplakt en gebruiken die allebei, op dezelfde manier. We zochten
een nieuwe familienaam die recht deed aan de gelijkwaardigheid in onze relatie.
Dat vonden we in De Koning-Man. Echter, sinds ik deze naam gebruik, word ik
bijna altijd aangesproken of aangeschreven met alleen de naam van mijn man:
Marsha de Koning. Het lijkt erop alsof mensen er standaard van uitgaan dat ik
de naam van mijn man heb overgenomen en dus ‘ouderwets’ ben.
Het is
toch normaal om de meisjesnaam weg te laten als je bij het huwelijk de naam van
je man hebt aangenomen?
Vroeger
misschien, toen was het inderdaad standaard dat de vrouw de naam van haar man
aannam en haar meisjesnaam diep wegstopte, ergens in een keukenla tussen de
huishouddoekjes… Maar sinds 1994, al ruim 25 jaar dus, kunnen huwelijkspartners
kiezen welke achternaam ze willen gebruiken. Je kan een dubbele naam gebruiken,
die van jezelf en die van je partner, in allebei de volgordes, of je kan alleen
de naam van je partner kiezen. Het is confronterend als mensen bij een dubbele
achternaam er meteen van uitgaan dat het om de traditionele variant gaat. Die
aanname getuigt niet van emancipatie.
Als het om
een emancipatoire daad gaat, en niet om traditioneel gebruik van achternamen
bij een huwelijk, waarom staat jouw achternaam dan niet vooraan?
Dat is
puur vanwege de uitspraak. Als we het zouden omdraaien klinkt mijn naam als
Marsha Mandenkoning…
Wat
betekent het voor jou dat je alleen met de naam van je man wordt aangesproken?
Ten eerste
herken ik mij niet in de naam van mijn man, het is gewoon niet mijn naam. Mijn
meisjesnaam symboliseert een belangrijk onderdeel van mijn identiteit. Als die
naam niet meer gebruikt wordt, voelt het alsof ik een deel van mijn identiteit
verlies.
Ten tweede
hebben wij heel bewust gekozen voor deze nieuwe familienaam: eerst die van hem,
met die van mij eraan vastgeplakt. Door mij alleen aan te spreken met de naam
van mijn man, komt het over alsof die keuze niet gerespecteerd wordt.
Maar dat
doen mensen vast niet bewust. Waarom is het dan toch zo vervelend?
Het is
moeilijk uit te leggen waarom het zo kwetsend is, maar misschien herken je hoe
het voelt als je voornaam continu verkeerd uitgesproken wordt, of verkeerd
geschreven. Misschien herken je het gevoel als je een non-binair of trans
persoon bent, en continu met de verkeerde naam of het verkeerde voornaamwoord
aangesproken wordt. Je naam is je identiteit.
Begrijp me
niet verkeerd, natuurlijk kunnen mensen een foutje maken. Het is ook echt geen
punt als mijn naam een keer verkeerd geschreven wordt of als iemand mijn
achternaam onvolledig noemt. Bij mij gebeurt dat alleen dagelijks, ook als ik
mensen erop aanspreek of nadat ik heb gewezen op het verkeerd overnemen van
mijn naam. Als jij een mail verstuurt met eronder ‘Met vriendelijke groet,
Wilke’ en je krijgt in je reply ‘Hallo Willeke’, dan sta je toch ook raar te
kijken? Het is vaak gewoon uit snelheid of slordigheid dat mensen niet goed
naar de afzender kijken, dat vind ik van weinig respect getuigen.
Hoe is dit
voor je man? Vindt hij het ook erg als een van de twee namen weggelaten wordt?
Het gekke
is dat hem dit nooit overkomt. Zijn volledige achternaam wordt altijd zonder
commentaar overgenomen of goed uitgesproken. Er worden bijna nooit vragen over
gesteld, maar als hij de kans krijgt om toelichting te geven dan is er alleen
maar lof!
Die
dubbele maatstaf laat zien dat er nog een lange weg te gaan is op het vlak van
gendergelijkheid: als ik een dubbele achternaam hanteer, ben ik ouderwets, maar
als mijn man het doet, is hij vreselijk geëmancipeerd. Het komt erop neer dat
míjn naamskeuze pas gewaardeerd wordt als blijkt dat het ook de keuze van mijn
man is.
What’s in a name? That which we
call a rose / By any other name would smell as sweet. Dus Shakespeare had het mis?
Ik denk dat het inderdaad wat genuanceerder ligt. Er zit meer vast aan een naam dan gedacht. Misschien niet voor degene die noemt, maar wel voor de genoemde. Wie weet vindt een roos het ook wel heel vervelend als ze paardenbloem genoemd wordt, hoe lekker ze ook ruikt.
Nienke de
Wit is de nieuwe onderzoeker bij IDEM. Zij zal zich de komende tijd bezighouden
met onderzoeken op verschillende thema’s, evaluatie van de activiteiten die
IDEM de afgelopen jaren heeft ontplooid en helpen met de organisatie van nieuwe
(online) Kennisateliers en bijeenkomsten.
Aan welke
onderzoeken ga je de komende tijd meewerken?
Op dit
moment ben ik bezig met een onderzoek naar ervaren antisemitisme onder Joodse
mensen in Rotterdam, een onderzoek naar ervaringen met islamofobie onder moslima’s
en een onderzoek naar het betrekken van statushouders in inburgeringsbeleid van
de gemeente Vlaardingen. Heel interessant én relevant.
Waarom
ben je bij IDEM komen werken?
Ik vind het
sowieso fantastisch om onderzoek te doen, vooral kwalitatief onderzoek.
Onderzoeken draaien vaak om cijfers, maar ik vind het belangrijk om ook de
verhalen achter die cijfers te laten zien. En natuurlijk omdat er nog veel meer
aandacht nodig is voor de thema’s van IDEM. Ik wil mij daar graag voor
inzetten!
Waar komt
die interesse vandaan?
Tijdens mijn
studie Culturele Antropologie raakte ik geïnteresseerd in de processen die
achter ongelijkheid schuilen. Er zijn zoveel aspecten die kunnen zorgen voor
ongelijkheid in de samenleving, zoals gender, opleidingsniveau, huidskleur.
Tijdens mijn master Multiculturalisme bekeek ik wat er gebeurt in een
samenleving waar totaal verschillende culturen, normen en waarden bij elkaar
komen. Hoe ga je daar als beleidsmaker op inspelen?
Ben je op
diezelfde vragen ingegaan tijdens je werk na je studie?
Voordat ik
bij IDEM kwam, heb ik bij verschillende onderzoeksbureaus gewerkt. Ik deed vaak
onderzoek naar kwetsbare groepen, maar ik merkte dat belangrijke aspecten die
ongelijkheid veroorzaken niet altijd werden meegenomen. Gender werd
bijvoorbeeld vaak als bijzaak gezien. Ik was dan vaak degene die deze
‘bijzaken’ aandroeg als relevant. Gelukkig is dat hier bij IDEM anders: hier
worden deze aspecten wel als cruciaal gezien bij onderzoek naar ongelijkheid.
Waarom is
dit voor jou zo belangrijk?
Op een
gegeven moment realiseerde ik me dat veel mensen vooral vanuit zichzelf denken,
ook onderzoekers. Veel mensen zien hun werkelijkheid als dé werkelijkheid.
Natuurlijk hoef je het niet altijd met anderen eens te zijn, maar je hoeft ook
niet te willen dat iedereen denkt en doet zoals jij. Bewustwording van wat je
privileges zijn en welke niet, dat is hierbij essentieel.
Hoe ga je
dit uitdragen in je werk?
Vooral door
veel mensen te interviewen. Het is belangrijk dat beleid niet slechts van
bovenaf ingevuld wordt, maar gebaseerd is op ervaringen en verhalen van mensen
op wie dat beleid betrekking zal hebben. Alleen dan kan het effectief zijn.
Meerdere perspectieven laten zien is ook belangrijk voor degenen die het beleid
moeten uitvoeren en voor degenen die het ontvangen, de doelgroep. Daarbij
probeer ik er altijd voor te zorgen dat ik ook uit mijn eigen onderzoeksbubbel
kom en inzicht krijg in de leefwereld van andere mensen.
Heb je
nog een tip voor de professionals van Rotterdam om inclusiever te werken?
Spreek uit
welke gedachten door je hoofd gaan als je met iemand praat. Als ik iemand
interview voor een onderzoek, dan vertel ik diegene wat ik denk als ik twijfel
of ik het goed heb begrepen. Op die manier kunnen we erover in gesprek gaan en
kom ik erachter of de gedachte klopt of niet. Als je dat niet doet, trek je
mogelijk conclusies die niet terecht zijn. Toen ik bijvoorbeeld onderzoek deed
onder sekswerkers, dacht ik voorafgaand aan de interviews dat veel van hentegen
hun zin op de tippelzone stonden. Toen ik die gedachte begon uit te spreken,
kwam ik erachter dat een groot gedeelte zelf had gekozen om daar te werken. Zo
kon ik voorkomen dat mijn eigen vooroordelen sturend waren voor de gesprekken
en onbedoeld in mijn conclusies terecht zouden komen.
Welk
onderwerp kan wat jou betreft beter op de kaart in Rotterdam?
Straatintimidatie. Zowel naar vrouwen in het algemeen als specifiek
lhbti+’ers, dat zie je elke dag in het straatbeeld. Naroepen, uitschelden, noem
maar op. Wat mij betreft mag dat echt hoger op de agenda en harder aangepakt
worden. Iedereen moet zich veilig kunnen voelen op straat.
Het nieuws
blijft bol staan van de ontwikkelingen over het coronavirus, maar dat betekent
niet dat de IDEM-thema’s minder belangrijk zijn geworden. We blijven aandacht
besteden aan inclusie, discriminatie, vrouw/man-emancipatie en
lhbti+-emancipatie. Zelfs met anderhalve meter afstand kun je je sterk maken
voor gelijkwaardigheid, vooral als je dat online doet! IDEM Rotterdam sprak met
Lana, van Jezelf op Zuid, dat zich op Instagram inzet voor gelijkwaardigheid
voor lhb’ers.
Jezelf op
Zuid wil – de naam zegt het al – dat iedereen zichzelf kan zijn op Zuid. Met
het initiatief willen Eline, Dyon, Lana, Daniel en Elise meer kenbaarheid geven
aan seksuele diversiteit in Rotterdam-Zuid. “Er zijn nu eenmaal mensen die op
mensen van hetzelfde geslacht vallen”, vertelt Lana. “Ze zijn er en ze mogen er
zijn. Door deze groep beter te laten zien, hopen we bij te dragen aan
acceptatie gelijkwaardigheid.”
Schoolproject
Jezelf op
Zuid is begonnen als schoolproject. “We kregen de opdracht om te kijken wat er
speelt in Rotterdam-Zuid”, legt de 22-jarige Lana uit, die Leisure & Events
Management studeert aan de WDKA in Rotterdam. “Het viel ons op dat er in
Rotterdam-Zuid nauwelijks uitingen van homoseksualiteit te zien zijn. We zijn
gaan onderzoeken of het er echt niet speelt.”
Stigma
“We
vroegen ons af of het komt doordat Zuid zo multicultureel is”, zegt Lana. “We
hebben met verschillende mensen gesproken die niet per se tegen
homoseksualiteit zijn, maar voor wie het wel afwijkt van de norm. Door meer
zichtbaarheid te geven aan verschillende vormen van liefde, hopen we meer
acceptatie te bewerkstelligen.”
De meeste
reacties op het initiatief zijn positief. Toch liepen Lana en de rest ook aan
tegen het stigma dat mensen op Zuid homofoob zouden zijn. “Sommige mensen
zeiden wel dat ze het spannend vonden, dat we dit openlijk op zuid gingen doen.
Maar vanuit de doelgroep horen we vooral dat ze blij zijn dat er aandacht voor
komt. Dat is nu eenmaal nodig om acceptatie te verbeteren, waar je ook bent.”
Toekomstbestendig
Lana en de andere initiatiefnemers willen graag doorgaan met Jezelf op Zuid, ook als het project voor school is afgerond. “We vinden het allemaal belangrijk genoeg om hiermee door te gaan”, zegt Lana. “Daarom zou het geweldig zijn als we een partner kunnen vinden om ons initiatief toekomstbestendig te maken.”
Wil jij met de initiatiefnemers sparren over een mogelijke samenwerking? Neem dan contact op met Lana via jezelfopzuid@gmail.com
