Nienke de Wit is de nieuwe onderzoeker bij IDEM. Zij zal zich de komende tijd bezighouden met onderzoeken op verschillende thema’s, evaluatie van de activiteiten die IDEM de afgelopen jaren heeft ontplooid en helpen met de organisatie van nieuwe (online) Kennisateliers en bijeenkomsten.
Aan welke onderzoeken ga je de komende tijd meewerken?
Op dit moment ben ik bezig met een onderzoek naar ervaren antisemitisme onder Joodse mensen in Rotterdam, een onderzoek naar ervaringen met islamofobie onder moslima’s en een onderzoek naar het betrekken van statushouders in inburgeringsbeleid van de gemeente Vlaardingen. Heel interessant én relevant.
Waarom ben je bij IDEM komen werken?
Ik vind het sowieso fantastisch om onderzoek te doen, vooral kwalitatief onderzoek. Onderzoeken draaien vaak om cijfers, maar ik vind het belangrijk om ook de verhalen achter die cijfers te laten zien. En natuurlijk omdat er nog veel meer aandacht nodig is voor de thema’s van IDEM. Ik wil mij daar graag voor inzetten!
Waar komt die interesse vandaan?
Tijdens mijn studie Culturele Antropologie raakte ik geïnteresseerd in de processen die achter ongelijkheid schuilen. Er zijn zoveel aspecten die kunnen zorgen voor ongelijkheid in de samenleving, zoals gender, opleidingsniveau, huidskleur. Tijdens mijn master Multiculturalisme bekeek ik wat er gebeurt in een samenleving waar totaal verschillende culturen, normen en waarden bij elkaar komen. Hoe ga je daar als beleidsmaker op inspelen?
Ben je op diezelfde vragen ingegaan tijdens je werk na je studie?
Voordat ik bij IDEM kwam, heb ik bij verschillende onderzoeksbureaus gewerkt. Ik deed vaak onderzoek naar kwetsbare groepen, maar ik merkte dat belangrijke aspecten die ongelijkheid veroorzaken niet altijd werden meegenomen. Gender werd bijvoorbeeld vaak als bijzaak gezien. Ik was dan vaak degene die deze ‘bijzaken’ aandroeg als relevant. Gelukkig is dat hier bij IDEM anders: hier worden deze aspecten wel als cruciaal gezien bij onderzoek naar ongelijkheid.
Waarom is dit voor jou zo belangrijk?
Op een gegeven moment realiseerde ik me dat veel mensen vooral vanuit zichzelf denken, ook onderzoekers. Veel mensen zien hun werkelijkheid als dé werkelijkheid. Natuurlijk hoef je het niet altijd met anderen eens te zijn, maar je hoeft ook niet te willen dat iedereen denkt en doet zoals jij. Bewustwording van wat je privileges zijn en welke niet, dat is hierbij essentieel.
Hoe ga je dit uitdragen in je werk?
Vooral door veel mensen te interviewen. Het is belangrijk dat beleid niet slechts van bovenaf ingevuld wordt, maar gebaseerd is op ervaringen en verhalen van mensen op wie dat beleid betrekking zal hebben. Alleen dan kan het effectief zijn. Meerdere perspectieven laten zien is ook belangrijk voor degenen die het beleid moeten uitvoeren en voor degenen die het ontvangen, de doelgroep. Daarbij probeer ik er altijd voor te zorgen dat ik ook uit mijn eigen onderzoeksbubbel kom en inzicht krijg in de leefwereld van andere mensen.
Heb je nog een tip voor de professionals van Rotterdam om inclusiever te werken?
Spreek uit welke gedachten door je hoofd gaan als je met iemand praat. Als ik iemand interview voor een onderzoek, dan vertel ik diegene wat ik denk als ik twijfel of ik het goed heb begrepen. Op die manier kunnen we erover in gesprek gaan en kom ik erachter of de gedachte klopt of niet. Als je dat niet doet, trek je mogelijk conclusies die niet terecht zijn. Toen ik bijvoorbeeld onderzoek deed onder sekswerkers, dacht ik voorafgaand aan de interviews dat veel van hentegen hun zin op de tippelzone stonden. Toen ik die gedachte begon uit te spreken, kwam ik erachter dat een groot gedeelte zelf had gekozen om daar te werken. Zo kon ik voorkomen dat mijn eigen vooroordelen sturend waren voor de gesprekken en onbedoeld in mijn conclusies terecht zouden komen.
Welk onderwerp kan wat jou betreft beter op de kaart in Rotterdam?
Straatintimidatie. Zowel naar vrouwen in het algemeen als specifiek lhbti+’ers, dat zie je elke dag in het straatbeeld. Naroepen, uitschelden, noem maar op. Wat mij betreft mag dat echt hoger op de agenda en harder aangepakt worden. Iedereen moet zich veilig kunnen voelen op straat.