Al negen jaar zet Stichting Young UP zich in voor talentontwikkeling voor jongeren en starters. In 2014 kwam daar ook arbeidsbemiddeling bij. Volgens oprichter Dwight Krolis is hard werken en praktijkervaring opdoen de sleutel tot succes. Die insteek lijkt te werken: sinds 2015 hielp Young UP bijna honderd Rotterdamse jongeren aan een baan.
“Alle jongeren hebben zo hun eigen problemen, maar een terugkerende hindernis bij het vinden van een baan is gebrek aan kennis over de arbeidsmarkt. Jongeren weten niet wat een degelijk startsalaris is, hoe je daarover onderhandelt of dat het soms beter is om een bedrijf te bellen dan een mailtje te sturen. Dat zorgt voor weerstand en onzekerheid.
“Een opleiding moet je nu eenmaal van een theoretische basis voorzien, het is logisch dat er dan weinig tijd overblijft voor de praktijk. Toch is praktische ervaring de sleutel om een sollicitatie succesvol te doorlopen. Heel veel oefenen dus.
Geen hogere wiskunde
“Als je bij Young UP binnenkomt, zeggen we eerst: schrijf maar vijf sollicitatiebrieven en verstuur ze. We geven daarbij geen begeleiding en kijken de brieven niet na. Pas na afloop gaan we samen evalueren: wat heeft het opgeleverd en wat kan er volgende keer beter? Solliciteren is een kwestie van een cyclus doorlopen. Alleen zo kom je erachter wat wel en niet werkt voor jou. Het is geen hogere wiskunde, maar vertel dat maar eens aan een 21-jarige.
“Niet iedereen is even assertief, dat ben ik zelf ook niet altijd geweest. Sommige jongeren vinden het heel eng om een telefonisch gesprek met een werkgever te voeren of op sollicitatiegesprek te komen. Toch geldt bij de meesten dat ze gewoon een drempel over moeten. Durven ze écht niet, dan is er vaak meer aan de hand. Zo was er een meisje die steeds niet op kwam dagen bij afspraken. Uiteindelijk bleek dat ze faalangst had. Bij Young UP helpen we je niet zelf met dat soort problemen, maar we kunnen je wel begeleiden naar een instantie die dat wel kan.
Geldingsdrang
“Ik heb zelf een hbo-opleiding facility management gedaan en zocht al tijdens mijn studie naar manieren om theorie naar werkervaring te vertalen. Ik zette kleine projecten op met vrienden, of liep spontaan bij Randstad naar binnen en liet me niet wegsturen voordat ik een vakantiebaan geregeld had.
“Lange tijd dacht ik dat ik van nature zo volhardend was, nu pas weet ik dat er meer speelt. Ik heb een vrij heftige jeugd gehad, waardoor ik vaak het gevoel had dat ik het alleen moest doen. Daar heb ik een zekere geldingsdrang aan overgehouden.
Geen schijn van kans
“Ik haal bij Young UP weleens jongeren binnen die geen schijn van kans lijken te maken op de arbeidsmarkt. Bijvoorbeeld iemand die nauwelijks Nederlands spreekt, maar wel een stageplek nodig heeft. Waarom laat je die jongeren nou toe? vraag ik mezelf geregeld af. Maar eigenlijk is het simpel: ik identificeer me met jongeren die het moeilijk hebben, anders zou ik dit werk niet doen.
“Sinds januari 2015 heeft Young UP bijna honderd Rotterdamse jongeren aan werk geholpen. Binnen nu en vijf jaar hoop ik dat het er duizend worden. Momenteel maken we onderdeel uit van het groeiprogramma van het Oranje Fonds en verkennen we manieren om ook buiten de regio actief te worden. Daarvoor is een stevige basis in Rotterdam nodig.
Diversiteit stimuleren
“Zo’n 80 procent van de jongeren die we begeleiden hebben een migratieachtergrond. Arbeidsmarktdiscriminatie is voor hen een probleem. Als hier een meisje met een hoofddoek binnenkomt, denk ik: oei, dit gaat moeilijker worden. Maar ik laat haar toch een foto op haar cv zetten, want dat doen andere sollicitanten ook. Als een werkgever op basis daarvan besluit om je niet aan te nemen, dan wil je daar toch helemaal niet werken?
“Arbeidsmarktdiscriminatie gebeurt vaak onbewust: voor veel werkgevers is het geen opzettelijke keuze om iemand met een migratieachtergrond niet aan te nemen. Toch kiezen ze sneller voor een werknemer die binnen hun eigen referentiekader past.
Wederzijds begrip
“Natuurlijk moeten we het gesprek over discriminatie aangaan. We bevinden ons niet in een positie om bedrijven iets te verplichten, maar we kunnen diversiteit wel stimuleren. De meest expliciete aanpak om discriminatie te bestrijden is voor ons niet de beste. Als we vanuit Young UP avonden over diversiteit op de werkvloer zouden organiseren, komen veel werkgevers simpelweg niet opdagen.
“Een netwerkbijeenkomst werkt veel beter, daar kun je bedrijven op persoonsniveau kennis laten maken met de jongeren. Het wederzijds begrip groeit dan heel organisch. Als werkgevers van dichtbij zien hoe slim en getalenteerd deze jongeren zijn, verandert dat hun negatieve beeldvorming. Je laat letterlijk twee verschillende werelden bij elkaar komen.”