Netwerker Karin Oppelland was bij de Wereld Vrouwen Conferentie voor grassroots women in Tunis, Tunesie. Van 4 tot 10 september 2022 volgde ze workshops en sprak ze tientallen vrouwen uit allerlei verschillende landen. In deze blog deelt ze haar ervaringen.

‘De tijd gaat snel, jullie hebben de tijd, maar wij hebben de tijd.’ Het is een van de citaten van vrouwen uit Afrika tijdens de Wereld Vrouwen Conferentie van de Basisvrouwen. Ik loop door de gangen van de Hogeschool voor Kunst. De gangen zijn lang en ik volg braaf de pijlen. Eindelijk ben ik aangekomen bij kamer 11, waar een workshop over hiv wordt gegeven door Lilian. Ze heeft de ruimte mooi aangekleed, er hangt een poster aan de muur en grote vellen papier. Er liggen allerlei flyers en brochures, maar ook vrouwencondooms en pillen.

Lilian vangt ons op. We vertellen waar we vandaan komen en waarom we hier zijn. De meeste willen meer weten over hiv. Het lijkt een vergeten kindje te worden in de wereld, alsof de angst uit de jaren tachtig nooit bestaan heeft. De aandacht die hiv en aids ooit kregen lijkt verdwenen, terwijl het aantal besmettingen met hiv nog altijd toeneemt.

Gezondheidsvluchteling

Lilian deelt haar eigen verhaal. Het maakt indruk. Ze dacht dat het veilig was, maar toch liep ze hiv op. Ze begon met een yoghurtbeker vol medicijnen, maar inmiddels slikt ze nog maar een pil per dag. Lilian is geboren in Uganda, maar migreerde naar Duitsland. Ze noemt zichzelf een gezondheidsvluchteling. Dankzij haar vlucht leeft ze nog.

Volgens Lilian zijn er vier categorieën mensen met hiv:

  • Je bent getest en weet dat je hiv hebt
  • Je bent niet getest, maar hebt hiv
  • Je bent getest en je weet dat je geen hiv hebt
  • Je bent niet getest en je weet niet of je hiv hebt

Lilian vroeg aan de deelnemers tot welke categorie zij behoorden. Allemaal, behalve Lilian, zaten in de laatste categorie. Dat zette ons aan het denken…

Inzichten

De workshop leverde belangrijke inzichten op:

  • Iedereen moet zich ervan bewust zijn dat je hiv kunt oplopen. 80 procent van de mannen wil zonder condoom vrijen met een prostituee. Besmetting via spuiten bij drugsverslaving zijn de grootste bronnen van besmetting binnen Europa. In Afrika komen daar slechte medische en hygiënische omstandigheden bij.
  • Iedereen zou toegang moeten hebben tot een test, ook als je niet tot een schijnbare risicogroep behoort.
  • Vluchtelingen moeten getest worden zonder dat dit invloed heeft op hun asielaanvraagprocedure.
  • Er moet veel meer voorlichting gegeven worden over leven met hiv. Met voorlichtingscampagnes kunnen stereotypen over leven met hiv ontkracht worden.
  • Professionals moeten trainingen en workshops over het onderwerp krijgen.
  • Betrek geloofsgemeenschappen bij de voorlichting om uitsluiting van mensen met hiv en niet-medicamenteuze behandelingen te voorkomen.

Het was een indrukwekkende workshop, al was er soms spraakverwarring als de vertaalapparatuur even niet meewerkte. Er zijn immers vrouwen uit 35 verschillende landen aanwezig!

Hoopvolle generatie

In de gang worden spullen verkocht. Iedereen kan luisteren naar de persoonlijke verhalen van vrouwen over hun strijd voor een beter bestaan. Ik wist bijvoorbeeld niet dat Engelstalige minderheden uit Kameroen verdreven worden. Ze worden vermoord en zitten in gevangenissen, omdat ze niet tot de Franstalige meerderheid behoren. De vrouwen spreken van genocide.

Vrouwen uit de hele wereld vertellen over armoede, waterschaarste, geen mogelijkheden voor onderwijs, seksueel geweld en willekeur van de overheid. Bescherming van mensenrechten staat in veel landen uitdrukkelijk in de wet, maar de mensenrechten worden toch met voeten getreden.

De roep naar systeemverandering en solidariteit met elkaar is groot. Het voelt alsof we allemaal verbonden zijn. Een jonge generatie vrouwen staat op. Zij spreken met gemak Arabisch, Frans, Engels en Duits en gaan hand in hand. Dat heeft mij hoop op een betere toekomst. Niet alleen voor vrouwen, maar voor alle mensen.